Charcik włoski - (oryginalna nazwa piccolo levriero italiano) – rasa psa zaliczana do grupy chartów, powstała w czasach starożytnych, użytkowana jako pies myśliwski, wyścigowy i pies-towarzysz. Nie podlega próbom pracy.
Psy o budowie charcika włoskiego znane były już w epoce brązu. Rasa pochodzi z północnej Afryki, gdzie była hodowana już w czasach starożytnych. W V wieku p.n.e trafiła do Włoch. W XVIII wieku hodowle tej rasy przeżywały swój progres we Włoszech, Niemczech, Anglii i Francji.
FCI - klasyfikacja[]
W Klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów krótkowłosych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa.
Wygląd[]
Budowa[]
głowa: smukła
oczy: duże
uszy: cienkie, smukłe, klapnięte
tułów: smukły
ogon: cienki, długi
Umarszczenie oraz szata[]
Sierść krótka, delikatna; umarszczenie jednolite, czarne, szare, błękitne lub płowe („izabelowate”); białe znaczenia dopuszczalne jedynie na piersi i na palcach.
Charakter i zachowanie[]
Inteligentne, uczuciowe, łagodne, wesołe i aktywne. Żyją w zgodzie z innymi domownikami, nadają się do hodowania w stadzie.
Użytkowość[]
Jest wykorzystywany jako pies do towarzystwa, a także jako pies myśliwski i wyścigowy. Poluje kierując się wzrokiem.
Pielęgnacja i zdrowie[]
Nie wymaga większych zabiegów; uwagę należy zwrócić na higienę uzębienia (stosunkowo często występuje kamień nazębny). Ułożenie pod warunkiem konsekwencji nie jest trudne. Rasa aktywna, wymaga ruchu.