Brabantczyk

Artykuł

Galeria

Brabantczyk
Rasa	Brabantczyk
Inne nazwy	Petit Brabançon, Small Brabant Griffon
Kraj patronacki	Belgia
FCI	Grupa IX, Sekcja 3.2, nr wzorca 82
Wysokość	ok. 32 cm
Masa	ok. 5 kg
Sierść/Kolor	Sierść jest zawsze krótka a umaszczenie czarne podpalane, brunatne lub rude i czarne.
AKC	Toy
ANKC	Grupa 1 - (Toy)
CKC	Grupa 5 - (Toy)
UKC	Grupa 8 - Companion Dog

Brabantczyk – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji brabantczyków. Typ dogowaty. Według FCI nie podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Trzy rasy: Gryfonik brukselski, Gryfonik belgijski i brabantczyk pochodzą od małego szorstkowłosego psa "Smousje" z okolic Brukseli. W XIX wieku poprzez krzyżówkę psa Ruby rasy King Charles Spaniel z mopsem uzyskano krótką czarną sierść i poprawiono typ rasy. Małe, bardzo czujne psy tych ras hodowane były, aby chronić wozy i stajnie przed inwazją gryzoni. W 1883 pierwsze gryfoniki zostały zarejestrowane w Belgijskiej Księdze Rodowodowej. Były to Topsy (L. O. S. H. nr 163) i Foxine (L. O. S. H. nr 164).

Po roku 1900 stały się bardzo popularne, razem z innymi rasami, dzięki królewskiemu zainteresowaniu okazywanemu im przez królową belgijską Marie-Henriette. Wiele okazów zostało wyeksportowanych za granicę i pomogło w rozwoju i spopularyzowaniu tej rasy.

Wygląd

Budowa

Mały, zgrabny o zwartej budowie ciała. Ogon wysoko osadzony. Głowa o dobrze wysklepionej mózgoczaszce. Szczęka wysunięta do przodu, jednak zęby nie mogą być widoczne. Duże oczy. Nos czarny, osadzony na linii oczu.

Szata i umaszczenie

Sierść jest zawsze krótka a umaszczenie czarne podpalane, brunatne lub rude i czarne.

Użytkowość

Współcześnie jest przede wszystkim psem towarzyszącym.

Popularność

W Polsce rasa rzadko spotykana. W Anglii, Skandynawii oraz Ameryce Północnej rasa od początku powstania cieszy się sporym zainteresowaniem.

Ciekawostki

• W jednym miocie mogą urodzić się wszystkie odmiany gryfonika (gdyż brabantczyk to gładkowłosa odmiana gryfonika) - tzn. gryfonik belgijski, brukselski i brabantczyk. Jest to spowodowane tym, że wszystkie odmiany (choć na ringach oceniane osobno) można mieszać przy kojarzeniu par.